Glucio

Pokarało nas globalnym ociepleniem właśnie dzięki temu za oknem jest minus piętnaście stopni i sypie śnieg. Gdyby nie to całe "ocieplenie" to nie wiadomo co mogłoby się dziać, może nawet byłoby minus trzydzieści, a zamiast śniegu sypało by soplami lodu wielkości talerzy. Teraz przy każdym wyjściu poza firewall trzeba się odpowiednio zabezpieczyć, zapiąć płaszcz, założyć szalik oraz ciekawostka wysmarować paszcze kremem. Dlaczego? Dwa lata temu odbyłem wyprawę, w poszukiwaniu śniegu, tam na szczycie góry wiało niesamowicie. W celu ochrony przed odmrożeniami twarz miałem wysmarowaną kremem, o bardzo charakterystycznym zapachu (coś pomiędzy rumiankami a miętą). Ten zapach cały czas mi się kojarzy z tamtym niesamowitym dniem. Gdy wychodzę na miasto, wiatr sypie mi w twarz śniegiem, jest niesamowicie zimno, a ja czuję od siebie zapach tego kremu to znów tam jestem. Znów jest pięknie, znów jest niesamowicie. Pomimo tego, że idę tylko na przystanek, że za chwilę wsiądę do autobusu ...

To jest doskonały przepis na zwariowany weekend. Weekend, który zaczął się w piątek wyjściem do teatru. Zmierziło mnie kino: nuda i odtwórczość. Przeglądając archiwum biletów stwierdziłem, że w ostatnich dwóch latach byłem na tylu filmach, na ilu zdarzało mi się być w miesiącu jeszcze cztery lata temu. Szukając czegoś nowego, ciekawego i świeżego skierowałem się ku teatrowi. Brzmi to dość banalnie, ale jestem w stanie dobrze się bawić w teatrze przez bite dwie godziny. W kinie, gdy tylko puenta scenariusza staje się jawnie widoczna czuje znużenie. W związku z Rzeszowskimi Spotkaniami Teatralnymi pojawiła się okazja, aby zaznajomić się z teatrem na wysokim, światowym poziomie. Rzeczywiście, odczułem tę różnicę i podczas spektaklu jak i później, po wyjściu. Nie czuję się władny recenzować teatralnych sztuk (za mało ich widziałem), mogę tylko stwierdzać czy mi się podobało czy też nie. Ta ("Mimo wszystko") podobała mi się bardzo, naprawdę, nie przeszkadzały mi nawet miarowe posa...