Glucio

Zapewne większość z was zauważyła, że w menu po prawej stronie pojawił się nowy bajer. To jest dawno temu zapowiadany i niecierpliwie oczekiwany esemesownik. Tak! Teraz każdy kto przegląda bloga może na bieżąco dać znać autorowi co o nim myśli. Możecie spokojnie uprzykrzać mi życie. Tylko pamiętajcie, ten cudak ma swoje ograniczenia. Dość szybko się przepełnia i niektóre esemesy mogą nie dochodzić tak szybko jak byśmy chcieli.

W tysiąc osiemset sześćdziesiątym trzecim roku Édouard Manet namalował obraz który wywołał wielkie poruszenie. Przedstawiał on dwóch mężczyzn i nagą kobietę siedzących na trawie. Wspominam ten obraz z myślą o moim dzisiejszym śniadaniu które w wyniku mojego niezgrabstwa wylądowało na mojej małej piętnastocalowej matrycy. Wykonałem kilka dzieł fotograficznych dla potomności i co prędzej umyłem moje maleństwo. W końcu nie mogłem dopuścić do tego by masełko rozpłynęło się na radiatorach i męczyło mnie przez następny miesiąc skwierczeniem i zapachem (czy ktoś pamięta jeszcze przygodę z kawą?).

Pewna półeczka nalezaca do pewnej kobiety zmusila mój skostnialy i zalękniony wielkim światem umysł do aktywnego myślenia. Jako przedstawiciel samczej części społeczeństwa zostałem przerażony ilością zgromadzonych w jednym miejscu buteleczek. Każda buteleczka, mała i duża, w różnych fikuśnych i zabawnych kształtach kryła w sobie esencje kobiecości: zapach. Zastanowiło mnie to ogromnie, jak można mieć i co lepsze ozywać takiej ogromnej ilości różnorodnych zapachów? Swoim psim wechem obniuchałem większość buteleczek i tu nastąpiło kolejne zdziwnienie, większość z nich nie jest do siebie podobna, nie sa to wbrew podejrzeniom wariacje tego samego zapachu. Każdy jest inny, ale da się je połączyć w dość jasno określone grupy: współczesność, natura i barok. Każda z tych grup da się połączyć z porą dnia do której najlepiej pasuje. współczesność - poranek i przedpołudnie, mydlano - techniczne, lekkie sportowe zapachy pasujące doskonale do joggingu, steppingu i tych wszystkich innych ingow, k...

Będąc pilnym studentem uczelnie odwiedzałem często, zdarzyło mi się w sobotę odwiedzić jej zimne i niedostępne progi. Wracając przez miasto przyuważyłem grupkę bardzo 'zapracowanych' robotników piłujących zawzięcie dwa kawały betonu. Heca - myślę sobie. Chwile później minęła mnie ciężarówka wiozącą dwa przecudne stworzenia sznurem barbarzyńsko skrępowane. Jako ze mam słabość do związanych kobiet zażądałem natychmiastowego uwolnienia. Gdy już uciekłem tym durnym lekarzom psychiatrom i wróciłem do parku olśnił mnie wniosek taki, że te piękności to boginki, które wróciły do domu.

Helołin panie i panowie, helołin. Dnia ostatniego października wszelkie dziwne duchy i duszyska wyłażą ze swoich niecnych nor by kalać świętą czystość naszego globu rodzinnego swoja obecnością. Chwyćmy wraz za widły i pochodnie by przegnać te duchowa hołote tam gdzie jest ich miejsce. Chcąc uczcić ten niezwykły dzionek uczyniłem rzeźbę, ludka wyrzniętego z dyni który szczerzy swoje zębiska na każdego kto śmie przerywać mu jego żywot swoja obecnością. Był fajny, dałem mu na imie Jaś, niestety po kilku dniach świecenia oczami zaczął się gwałtownie starzec, coraz bardziej się marszczył i garbił. W końcu nadszedł jego koniec i udał się do śmietnikowego miejsca wiecznego odpoczynku. Przed i Po

W ten weekend życiowe zdarzenia rzuciły mnie do średniej wielkości miasta ulokowanego na prowincji. Wykonując w nim jedno z najkoszmarniejszych zadań matematycznych, znaczy się przechodząc z punktu A do punktu B zdarzyło się mi widzieć kilka interesujących szczegółów architektonicznych uwiecznionych na poniższych fotografiach. Niestety nie miałem więcej czasu na robienie zdjęć, na pewno jeszcze kiedyś tam wrócę.

Przychodzi taka chwila w życiu właściciela stukniętego samochodzika, ze musi się spotkać z rzeczoznawca, który określi co wart jest jego wychuchany wyniunkany smok - oktopij. Każdy ma jakieś zadanie do wykonania w życiu, jakiś ważny cel który uświęca albo i nie środki. Pan rzeczoznawca miał jasno określony cel, nie pomagać. Nikomu i niczemu, a już na pewno nie pomagać w odzyskaniu lub wynagrodzeniu szkody. Jego biuro było wręcz zasłane różnymi teczkami i dokumentami. Sprawiał wrażenie dość miłego i zabawnego ludka jednak przy każdej okazji próbował przekuć szkodę cudzą na swoją korzyść. Podsuwał niekorzystne rozwiązania, siał niepewność, szukał powodów do odmowy, jednym słowem dość nieużyteczny. Po wypełnieniu tony papierków i zakwestionowania (przez rzeczoznawce) idei ruchu okrężnego jego biuro zostało opuszczone, i obietnica szybkiego załatwienia sprawy też została złożona. Najzabawniejsze były akta pani Szkody które leżały niewinnie na biurku, niestety ta Szkoda dostała odmowę.

Czy zastanawialiście się kiedyś do jakich granic absurdu może dojść oszczędnictwo i urzędactwo w Polsce? W moim osobistym odczuciu te dwie cechy są prawie tak nieskończone jak wszechświat. Idąc z pewną sprawą do firmy biurowej, prywatnej, nie spodziewasz się drogi czytelniku zapewne, że z chwilą przekroczenia bramy urzędu wkroczysz w złowieszczą i śmiertelnie niebezpieczną strefę urzędalskiego absurdu. Po ostatniej przygodzie z samochodzikiem, chcąc odzyskać w miarę cały wozik, trzeba było dokonać cudu o nazwie "zgłoszenie szkody". Owszem, adres gdzie to trzeba zrobić jest ogólnie dostępny, owszem, godziny otwarcia przyjazne a urzędnicy fachowi. Jedna tylko rzecz jest dziwna. Udajesz się ludku do pokoiku z kartka na drzwiach informującą że to właśnie tu możesz zgłosić zdarzenie. Super! W środku stoi biurko, telefon i... No właśnie, nic więcej. Spodziewałeś się kogosia na krzesełku - kicha, kogosia nie ma. Okoliczne biurasy nauczone doświadczeniem każą podnieść słuchawkę telef...

Dzisiaj miała miejsce stłuczka. Przy wyjeździe z ronda nastąpiło uderzenie. Samochodzik mocno trzepnięty obrócił się w miejscu, uderzył kołem w krawężnik i wylądował na trawniku. Nic się nikomu nie stało, ale środek lokomocji zaszyje się teraz w warsztacie na kilka długich dni. Wszyscy ciekawi mocnych wrażeń mogą obejrzeć uszkodzenia na poniższych zdjęciach. Może to rozczaruje niektórych, ale winą za stłuczkę trzeba obciążyć kierowce samochodzika którego tu nie widać. Który jak podejrzewam poruszał się w sposób niedozwolony zamaskowanym czołgiem.

Czy wszyscy staruszkowie cierpią na to samo schorzenie? Za każdym razem gdy wsiadam do prawie pustego autobusu obserwuje to u prawie wszystkich wsiadających po mnie osób starszych. Zdiagnozowałem to jako przylepiactwo staruszkowe. Za każdym razem gdy koło mnie jest puste miejsce a jakiś staruszek pragnie usiąść to w całym wolnym autobusie siada właśnie koło mnie. Czuję się trochę nieswojo i mam wrażenie że służę za piecyk albo inne grzejące ustrojstwo. W lecie nie działo się to tak często. Pomyślcie jakie będę miał używanie na stare lata, jak się będę tulił do studentek. Cmokając sztuczną szczęką i śliniąc się obficie. He he he...

Tło historyczne: Dawno, dawno temu w pewnym pieknym miescie byl sobie pewien ludek (to ja, to ja!) i on sobie postanowil, ze bedzie mial w domu internet (a co, inni moga, ja tez). Otoz, dzwonie Ci ja do tych dostawcow i pytam czy by nie mogli wpasc i zalozyc mi sieci. No to sie dowiedzialem ze pewnie sie nie da, ze nie bedzie sygnalu, ze to za daleko i takie tam. Spoko. Zaslone milczenia spuszczam na to, ze trzy razy umawialem sie na instalacje z nimi, i trzy razy czekalem wpatrujac sie w okienko. W koncu przyjechali, pomiezyli, ojej, ale nie wzieli po antene. Pojechali po antene. Nastepnym razem jak sie zjawili to mieli antene, wymierzyli odleglosci i orzekli ze tu bedzie potrzebny maszt, ale jak to mozna bylo przewidziec, nie mieli masztu. W koncu, yes yes yes, zalozyli maszt, antene, karte mam w kompie numerki moje wpisane w kapowniczek instalatora, jutro mam miec siec. Mijaja trzy dni, nadal nic nie widac. Kilka prostych testow i sie okazalo ze jeden z nadajnikow ma wpisana moja ka...

Mój pirszy komiks - nie bijta.

Popatrzcie, oto klaun. Ma pasiaste spodnie na obreczy, czerwony nos. Duze buty nie pozwalaja mu chodzic, popatrzcie jaki jest zabawny. Ma dziwne włosy w pomarańczowym kolorze, i tak smiesznie mowi. Ma zabawne rekwizyty, kwiatek sika woda, patrz wszyscy sie smieja kiedy sie wywraca. Oto klaun, jest taki zabawny ma wesola, kolorowa twarz. Patrz jak sie smieje w swietle jupiterow. Tylko czemu co chwile pudruje policzki?

Niepostrzeżenie dla wiekszosci niesmiertelnych zaczela sie jesien. Sypnelo liscmi z drzew (w koncu sie ich mozna najesc do syta) . Zrobilo sie chlodniej (mmm mrozone listki) , zdarzaja sie nocne przymrozki (chruuupiace lodyzki z sopelkami) . Nie brakuje mi lata, ciesze sie ze troche od niego odpoczne przy jesiennych chlodkach i deszczach (myte za darmoche) , bede mogl zajac sie przyziemnymi nudnymi rzeczami (jedzeniem lisci sie zajmij ot co) , bede mial wiecej czasu. Tylko ciekaw jestem kiedy mi sie znudzi i znowu pchne sie w wir zycia (jak wiater zawieje to sie tak liscie kreca) , pewnie gdy spadnie pierwszy snieg (listki sie pochowaja, trzeba bedzie wrocic do jedzenia siana) .

Czy bedac kobieta mozna obejsc sie bez mezczyzny? Czy mozna poradzic sobie bez tego wiecznego dzieciaka ktore nawet nie umie udkurzac? Odpowiadam: mozna, tylko po co? Duza czesc kobiet traktuje mezczyzne jak towar, ktory sprzedaje sie pracodawcom, utrzymuje sie jako tako przy zyciu by moc go eksploatowac jak najdluzej. Celem innych jest dorobienie sobie kolejnej zabawki, malego czlowieczka. Czlowieczek ow, jak mu sie popeszy (odwrotnosc poszczeszczenia) to bedzie facetem i bedzie "uszczesliwial" kolejna kobiete. Sa tez takie, ktore mysla o nas facetach jak o istotach wyjatkowo tepych i niepojetych, wszystko powinno sie dziac poza naszym zmyslowym udzialem. Zeby osiagnac jakis cel stosuja dziwne zagrywki, mini i makromanipulacje, wymuszenia i zlosc. Dlaczego? Czy my jestesmy az tak dziwni, niepojeci. Powiadaja ze facet to maszynka obslugiwana przy pomocy jednej wajchy. Jestem pewien tego, ze na swiecie istnieja kobiety z ktorymi mozna sie dogadac, przekonanie swoje wynosze z t...

Oto nowe słowo na ten tydzień. Wyczuwam w nim dalekie pokrewieństwo do słów komuszek, złodziejaszek, zboczuszek. Wydźwięk mogę określić jako lekceważąco - pogardliwy. Ot taki studencik który skończył studia, dochrapał się dyplomiku i teraz podskakuje. Nie ma on szans w starciu z brutalną, robotniczą pięścią. Na nosku pewnie ma okularki i nosi flanelową koszulę wsadzoną w spodnie. Nic nie może nam zrobić, bo cóż może zrobić taki chuderlaczek. Mnie osobiście cieszy taka opinia, strzeżemy się tych których się boimy, lekceważeni, pogardzani mogą wiecej zdziałać w ukryciu, gdyż nikt sie ich działaniom nie przygląda. "Dyktaturami zawsze wstrząsali poeci" - poeta to nie dość że wykształciuch to jeszcze ladaco, prawie jak te chłoptasie co w krótkich spodenkach popieprzają po laskach. Trzymajmy się razem wykształciuchy, niech nas ignorują i lekceważą.

Programem do generowania mordek ktory mozna znalesc tutaj wygenerowalem ponizsza tabelke znajomych lub nie mordek. Ktos sie rozpozna? Kto sie tu widzi? Ciekaw jestem czy dobrze wszystkie szczegoly ujalem. Dodalem oznaczenia dla kolumn i wierszy ku latwiejszemu rozpoznaniu. Klikajac na mordki mozna je sciagnac i uzyc jako zdjecia na przyklad w messengerze.   A B C 1. 2. 3. 4. 5. 6.